Gebruikers op LinkedIn komen steeds meer berichten over persoonlijk lief en leed tegen. Waar komt die drang naar emotie vandaan? En zal LinkedIn wel de aangewezen online plek voor professionals blijven?
Kelly, gefotografeerd tegen een achtergrond vol beertjes schrijft dat ze met zwangerschapsverlof gaat, Tom vertelt in een video dat hij terugkomt op het werk na 9 maanden long covid en hoe eng hij dat vindt, Anne overwon haar depressie en wil het taboe hierover op de werkvloer doorbreken en Brice besluit na lang nadenken te vertellen over zijn verslavingen. We hebben het hier niet over Facebook maar over LinkedIn. Sinds een tijdje is er een opvallende toename aan berichten van persoonlijke aard, waarin mensen vertellen over hun tegenslagen en overwinningen. Ook ziekte, dood en rouw komen dagelijks voorbij. Niet iedereen is er blij mee.
Het sterke punt van LinkedIn is tot nu toe een zeer herkenbaar profiel als professioneel platform. Het draait om profilering, vacatures, netwerken en kennisdeling door deelnemers. Functies die essentieel zijn voor werk en loopbaan en de combinatie hiervan werkt uitstekend.
Mentale problemen
Interessant zijn de video’s van LinkedIn’s relevance engineer Sabry Tozin die in juni 2022 werden verspreid. Tozin legt uit welke soort bijdragen worden verwelkomd door het platform. Hij noemt er drie waarbij Covid een belangrijke factor speelt. Tozin noemt berichten die gaan over thuis werken en alle problemen van dien, hij noemt berichten van de front end workers, de mensen die tijdens Covid aan de frontlinie werkten en de meeste risico’s liepen. En als derde categorie noemt Tozin ‘bijdragen over zaken waar het soms moeilijk is om over te praten. Over mentale problemen en welzijn, in plaats van productiviteit.’
LinkedIn heet deze berichten dus welkom. Maar waar komt de drang van gebruikers vandaan om werk en prive opeens zo te vermengen? De New York Times wijdde er op 16 september een lezenswaardig stuk aan: How LinkedIn became the Place to Overshare. Ook auteur Laura Kelley komt uit bij de pandemie als de tijd waarin gebruikers op LinkedIn opeens over andere onderwerpen gingen posten dan enkel werk. Ze spraken hun collega’s niet meer bij het koffie-apparaat, ze voelden zich opgesloten, ze maakten zich zorgen over de wereld. Het aantal berichten over de psychische en sociale stress neemt sindsdien toe. Kelley wijst ook op het thema sociale rechtvaardigheid dat steeds groter is geworden met als gevolg meer berichten over persoonlijke ervaringen met systemisch racisme op basis van huidskleur en geslacht.
Daarnaast past de aandacht voor het persoonlijke in een werkcontext bij de bredere ontwikkeling die we allemaal kunnen zien op de arbeidsmarkt: jonge mensen die hun baan opzeggen, iets anders gaan doen en de waarde van werk voor hun levensgeluk relativeren. Werk is niet alles, het wordt overschat, er is meer in het leven zeggen zij.
Wat we inmiddels zien op LinkedIn is dat de zeer persoonlijke posts kunnen rekenen op veel reacties. Die leiden op hun beurt weer tot extra verspreiding want zo werken de algoritmen nu eenmaal. Maar opmerkelijk is de opmars zeker. Natuurlijk zijn mensen steeds persoonlijker in het openbaar sinds we sociale media hebben. Maar de nadruk op persoonlijk leed in de zakelijke omgeving is onvertoond.
Werk blijft de basis
LinkedInners die het zakelijke platform altijd hebben gewaardeerd zijn er niet blij mee. Het is hier geen Facebook, mopperen ze. ‘Vaak heb ik al drie aangrijpende posts gezien, want je kijkt toch even, en dan moet de dag nog beginnen. Ik vind het ook zwaar’, zoals iemand het laatst formuleerde. Veertig-plussers kijken sowieso anders aan tegen het verstrekken van privé informatie en tegen de waarde van werk. Slaat het totaal van berichten in de tijdlijn niet te veel door van werk naar privé? Zijn er niet steeds meer handige influencers ook op LinkedIn die beroepsmatig een portie verdriet toevoegen voor extra effect. Kun je je gewone professionele ei nog wel kwijt en daar ook waardering voor krijgen?
Het zijn serieuze en terechte vragen. Toch moeten we LinkedIn nog niet afschrijven als nuchtere en inhoudelijke safe haven op internet. LinkedIn is nog altijd voor recruiters en HR-specialisten dé go-to om kandidaten te vinden en dat is voor de meeste professionals die gevonden willen worden al de reden om er ook te willen blijven. Zolang recruiters niet weglopen blijft werk de basis. En zo lang werk de basis is voor alle werk-generaties, zullen werk en loopbaan een grote rol spelen voor de beheerders van het platform.
In weerwil van de in het oog lopende emotionele content is er ook nog steeds meer dan voldoende zakelijke informatie te vinden. Nieuwsmedia hebben de laatste jaren LinkedIn ontdekt als platform. Journalisten delen hun artikelen met het doel nieuwe lezers te bereiken. Van de New York Times tot The Economist, van FD tot BNdeStem maken hier gebruik van. Hoewel je regelmatig op een paywall stuit als je een artikel wilt lezen, heb je vaak al veel aan de kop en de inleiding van het bericht. Ook plaatsen denktanks, ministeries en hoogleraren, onderzoeksinstituten en brancheorganisaties hun publicaties op LinkedIn.
Meer inhoud
Bedrijven, consultancies en kantoren dragen ook bij. Ze hebben steeds meer in de gaten hoe zij door kennisdeling effectief kunnen zijn op LinkedIn. In plaats van regelrechte verkoop en werving voor vacatures koppelen zij de professionele identiteit van medewerkers aan die van hun organisatie. Hoe beter zij dat doen, hoe meer de de kwaliteit van hun bijdragen stijgt.
Gebruikers van het platform kregen bovendien van LinkedIn de afgelopen jaren een aantal middelen om meer regie te voeren over hun eigen feed. Hashtags helpen berichten op onderwerp te vinden en op onderwerp gevonden te worden en om onderwerpen te volgen. Het ontvolgen van mensen en organisaties die je niet interessant vindt helpt ook. Kortom wie zich inspant om zijn feed te verbeteren, wordt beloond. Een kwartiertje scrollen levert dan meer nuttige informatie op.
En het hoeft niet te blijven zoals het is. LinkedIn heeft aangetoond dat het de weg terug weet te vinden als blijkt dat iets teveel weerstand oproept. Zo werd LinkedIn Stories geïntroduceerd omdat dit een hit was op Instagram, maar een extra tijdlijn met oppervlakkig eendagsnieuws die dat opleverde, was niet besteed aan de LinkedInners. Stories werd stilletjes verwijderd. Met andere woorden ook als het om de balans werk-privé gaat op LinkedIn, mag je verwachten dat het platform oplet waar het omslagpunt ligt. Het kan dan besluiten om bij te sturen.
Maar tenslotte is het een feit is dat veel mensen anders naar werk zijn gaan kijken. En dat is wat we terug zien en daarmee is het gedrag van de zeer persoonlijke gebruikers interessant voor iedereen die het professionele leven serieus neemt. LinkedIn is ook een beetje de spiegel van de professionele ziel.
- Wat vertel jij op sociale media? Hulp bij het bepalen van je eigen stijl? (Premium)
- Hulp bij het aanscherpen van je profiel op LinkedIn (Tips)
Meer Achtergrond